علم دوست شما

زن‌ها خیلی رندوم از مردها می‌خوان «گاهی» فقط شنونده‌ و تایید کننده‌ی غرهاشون باشن و بلافاصله بهشون راه حلِ منطقی ارائه ندن. چون خودشون راه حل‌ِ اون غُر رو می‌دونن، فقط می‌خوان یکی بگه آره عزیزم تو راست میگی تو واقعاً زندگی سختی داری –که نداره– و تو خیلی قوی هستی عزیزم. یعنی ما مردها باید «گاهی» اینطوری باشن و باقیِ اوقات هم «واقعاً» سعی کنن حلال مشکلات و بردارنده‌ی باری از شانه‌های ظریفشون باشن. مردها چجوری باید تشخیص بدن کِی وقتِ کدومه؟ هیچکس هیچ ایده‌ای نداره. همین موجوداتِ عجیب از ما می‌خوان «بالغ شیم» و راحت درکشون کنیم و بفهمیم چه وقتی دقیقاً وقتِ چه کاریه.

نوید خوشنام